„Gdy jako mały chłopiec uczęszczałem do szkoły podstawowej, gdzie natrafiłem na kilka pytań, które wprawiały mnie w zakłopotanie i zbijały z pantałyku, gdyż nie potrafiłem udzielić na nie żadnej odpowiedzi.Równie dyprymująco oddziaływały na mnie komentarze nauczycieli, ktorzy zdawali się potwierdzać mój brak inteligencji, nieumiejętność koncentracji oraz niedostatek energii.

Oto kilka pytań z dawnej szkolnej listy, na które nie uzyskałem odpowiedzi:

– dlaczego takie przedmioty, jak geografia, historia, angielski oraz przedmioty ścisłe są uważane za ważniejsze niż wychowanie fizyczne, plastyka i muzyka?

– z jakiej przyczyny niektórzy uczniowie (w naszych oczach uchodzący za bystrych) byli postrzegani przez naszych nauczycieli jako głupawi i oddziałujący destrukcyjnie, podczas gdy inni, których uważaliśmy za pozbawionych piątej klepki, byli uznawani za grono pedagogiczne za inteligentnych i błyskotliwych?

– dlaczego niekiedy otrzymywałem z klasówki niższą ocenę, choć byłem pewien, że wiem więcej niż inni uczniowie, którzy z niewyjaśnionych przyczyn otrzymywali wyższe stopnie? I odwrotnie, z jakiego powodu otrzymywałem czasem lepszą notę z testu niż inne osoby, co do których byłem pewien, iż wiedzą więcej ode mnie?

Komentarze moich nauczycieli na temat mojej potencjalnej kariery akademickiej zawierały  m. in. Następujące opinie i epitety:

– „leniwy”

– „nadmiernie skłonny do fantazjowania i budowania zamków na lodzie”

– „słaba zdolność koncentracji”

– „ten młody chłopiec z pewnością nie jest utalentowany artystycznie”

– „może wywierać destrukcyjny wpływ na kolegów z klasy”

– „nie zdołał spełnić pokładanych w nim nadziei – jego osiągnięcia to jeden wielkie rozczarowanie”

– „nie wykazuje żadnych uzdolnień w dziedzinie wychowania fizycznego”

– „brak postępów w historii jest przerażający – wykazuje znikome zainteresowanie i brak talentu w tym przedmiocie”

– „nie stanowi dobrego materiału na studenta uniwersytetu”

– „z pewnością mógłby osiągać lepsze wyniki”

Czy te pinie nie wydają się wam skądś dobrze znane?

Pytania z mojej listy stopniowo nabrały bardziej klarownego kształtu i dziś mogę je precyzyjnie sformułować w postaci trzech tez o nieco ciętym charakterze:

Kto rozstrzyga o tym, kogo uważamy za osobę inteligentną?

Czyj autorytet i wiedza definiują, na czym polega i czym jest inteligencja?

Czy iloraz inteligencji(mierzony wynikiem testu IQ) można zmieniać i poprawiać?

Usiłowanie znalezienia zadowalającej i pełnej odpowiedzi na powyższe pytania stały się treścią pracy mego życia. Na badanie ludzkiego umysłu oraz procesów związanych z inteligencją spędziłem 30 lat. Efektem tych wysiłków jest koncepcja mapowania umysłu(ang. Mind Maps), która ma służyć rozwijaniu inteligencji.”

Cytat pochodzi z książki Tony Buzana „Głowa przede wszystkim. Dziesięć metod rozwijania własnego geniuszu.”

Tony Buzan światowej sławy specjalista z dziedziny przekazywania informacji i mass mediów. Jego wykłady gromadzą audytoria słuchaczy w różnym wieku i z rożnym poziomem wykształcenia. Jest autorem lub współautorem ponad 80 książek i publikacji poświęconych technikom rozwijania zdolności umysłowych i optymalizacji procesów uczenia się.

Zapraszamy do odsłuchania ekskluzywnego wywiadu z Tonym Buzanem nagranego specjalnie dla Fundacji Edukacja na NOWO. Rozmowę prowadził Marek Szurawski